Η Φρεγάτα (σύντμηση Φ/Γ), παλαιότερα Φρεγάδα και Φεργάδα, αποτελεί ονομασία που έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει κατά εποχές διάφορους τύπους πολεμικών πλοίων με διαφορετικoύς ρόλους και μεγέθη.
Ο όρος "φρεγάτα" (Αγλικά: frigate, Ιταλικά: fregata, Ισπανικά/Καταλανικά/Πορτογαλικά/Σικελιάνικα: fragata, Ολλανδικά: fregat, Γαλλικά: frégate) προήλθε από την περιοχή της Μεσογείου θαλάσσης περί τα τέλη του 15ου αιώνα, για να αναφερθεί σε ελαφρά πλοία τύπου γαλεάτσα (galleazza) με κουπιά, ιστία και ελαφρύ οπλισμό, ευκίνητα και ευέλικτα.[1] Η ετυμολογία της λέξης είναι άγνωστη. O Francesco Bonomi στο "Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana" και οι Manlio Cortelazzo, Carla Marcato στο "Dizionario etimologico dei dialetti italiani", επικαλούμενοι τον Jal [2] το ετυμολογουν από την αρχαία ελληνική έκφραση ἄφρακτος ναῦς (ανοικτό πλοίο χωρίς κατώτερο κατάστρωμα), δηλαδη ακάλυπτο καραβι σε αντίθεση με τα κατάφρακτα. Από το Ελλήνικο άφρακτος προέκυψε το Λατινικο apharctus ή aphractum. Επίσης, ο Κικέρων στις Επιστολές του στον Αττικό 5,13.1 αναφέρει : Navigavimus tardius propter aphractorum Rhodiorum imbecillitatem” (απέπλευσε χωρίς φόβο και χωρίς ναυτία, αλλά πιο αργά λόγω της αδυναμίας της Ροδιακής αφράκτου) και παρακάτω “detraxit viginti ipsos dies aphractus Rhodiorum” και “aphracta Rhodiorum habebam”.
Το 17ο και 18ο αιώνα αναφερόταν σε ένα μικρό, γρήγορο και ευέλικτο τριίστιο ιστιοφόρο πλοίο που χρησιμοποιούταν κυρίως για περιπολίες, με ένα ή δύο καταστρώμα πυροβόλων. Περί τα τέλη του 19ου αιώνου εμφανίστηκε η θωρακισμένη φρεγάτα, από την οποία αργότερα εξελίχθηκαν τα θωρηκτά.
Από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά ο όρος φρεγάτα αποδίδεται σε ένα πλοίο που χρησιμοποιείται για την προστασία άλλων πλοίων, εμπορικών και πολεμικών, κατά κύριο λόγο από υποβρύχια, σε συνοδείες νηοπομπών, αμφιβίων επιχειρήσεων και άλλων εκστρατευτικών αποστολών. Παρόλα αυτά, ο όρος φρεγάτα δεν χαρακτηρίζει συγκεκριμένο τύπο πλοίου από χώρα σε χώρα.
Ο όρος "φρεγάτα" (Αγλικά: frigate, Ιταλικά: fregata, Ισπανικά/Καταλανικά/Πορτογαλικά/Σικελιάνικα: fragata, Ολλανδικά: fregat, Γαλλικά: frégate) προήλθε από την περιοχή της Μεσογείου θαλάσσης περί τα τέλη του 15ου αιώνα, για να αναφερθεί σε ελαφρά πλοία τύπου γαλεάτσα (galleazza) με κουπιά, ιστία και ελαφρύ οπλισμό, ευκίνητα και ευέλικτα.[1] Η ετυμολογία της λέξης είναι άγνωστη. O Francesco Bonomi στο "Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana" και οι Manlio Cortelazzo, Carla Marcato στο "Dizionario etimologico dei dialetti italiani", επικαλούμενοι τον Jal [2] το ετυμολογουν από την αρχαία ελληνική έκφραση ἄφρακτος ναῦς (ανοικτό πλοίο χωρίς κατώτερο κατάστρωμα), δηλαδη ακάλυπτο καραβι σε αντίθεση με τα κατάφρακτα. Από το Ελλήνικο άφρακτος προέκυψε το Λατινικο apharctus ή aphractum. Επίσης, ο Κικέρων στις Επιστολές του στον Αττικό 5,13.1 αναφέρει : Navigavimus tardius propter aphractorum Rhodiorum imbecillitatem” (απέπλευσε χωρίς φόβο και χωρίς ναυτία, αλλά πιο αργά λόγω της αδυναμίας της Ροδιακής αφράκτου) και παρακάτω “detraxit viginti ipsos dies aphractus Rhodiorum” και “aphracta Rhodiorum habebam”.
Το 17ο και 18ο αιώνα αναφερόταν σε ένα μικρό, γρήγορο και ευέλικτο τριίστιο ιστιοφόρο πλοίο που χρησιμοποιούταν κυρίως για περιπολίες, με ένα ή δύο καταστρώμα πυροβόλων. Περί τα τέλη του 19ου αιώνου εμφανίστηκε η θωρακισμένη φρεγάτα, από την οποία αργότερα εξελίχθηκαν τα θωρηκτά.
Από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά ο όρος φρεγάτα αποδίδεται σε ένα πλοίο που χρησιμοποιείται για την προστασία άλλων πλοίων, εμπορικών και πολεμικών, κατά κύριο λόγο από υποβρύχια, σε συνοδείες νηοπομπών, αμφιβίων επιχειρήσεων και άλλων εκστρατευτικών αποστολών. Παρόλα αυτά, ο όρος φρεγάτα δεν χαρακτηρίζει συγκεκριμένο τύπο πλοίου από χώρα σε χώρα.
 |
| Η γαλλική ατμοφρεγάτα Ντεκάρτ του 19ου αιώνα. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου